പനി

പനി ഒരുത്തനെ പിടികൂടിയിരിക്കുന്നു
അവന്‍റെ ഉരുക്കുമുഷ്ടി വരെ വിറക്കുന്നു
നനയാത്ത കണ്ണുകളില്‍ ചുടുനീര്‍ തിളക്കുന്നു
ലോകം തന്നെ പിടിച്ചടക്കാം എന്ന് കരുതിയിരുന്നു
ഇപ്പോള്‍ അവന്‍റെ കട്ടില്‍ അവന് മതിയായിരിക്കുന്നു
ഇന്നലെ വരെ വിറപ്പിച്ചവന്‍ ഇന്നു കിടന്നു വിറക്കുന്നു

പനി വേറൊരുവനെയും പിടികൂടിയിരുന്നു
അവന്‍റെ കൈകള്‍ ആകാശത്തേക്ക് ഉയര്‍ന്നിരിക്കുന്നു
ഈറനണിഞ്ഞ കണ്ണുകളില്‍ വിനയം പ്രതിഫലിക്കുന്നു
ഈ ലോകം അവനെ എന്നും അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയിരുന്നു
അതിനാല്‍ അവന്‍ മറ്റൊരു ലോകത്തിലെ വിജയം കൊതിക്കുന്നു
ഇന്നലെയും ഇന്നും അവനെ ഒരുപോലെ സന്തുഷ്ടനാക്കിയിരുന്നു

മറവി

ശിഖരങ്ങള്‍ വളര്‍ത്തുന്ന തിരക്കില്‍
എന്റെ വേരുകളെ ഞാന്‍ മറന്നോ ?

നാളെ

നീ ഇന്നും ഉറങ്ങാന്‍ പോകുന്നു
നാളെ ഉണരും എന്ന വ്യാമോഹത്താല്‍
ഇന്നു നീ തുടങ്ങി വച്ച പലതും
നാളെ തീര്‍ക്കാം എന്ന മോഹത്താല്‍

ഉണര്‍ച്ച ഇല്ലാത്ത നിദ്ര തന്‍ വലയില്‍
പെട്ട് പോകില്ലെന്ന് നീ കരുതിയോ?
നാളെ എന്നത് നിന്‍റെ സ്വന്തമല്ലെന്ന്
സൗകര്യപൂര്‍വ്വം നീ വിസ്മരിച്ചുവോ ?

Back to Bangalore!!!

You never know what life has got in store for you! That was the case with me too. I did not have the slightest idea that I will be posted back to Bangalore, where I started my career.

Life was smooth in Cochin. Riding on my Pulsu (Pet name of my bike :-) ) to office was a fun affair. Even if it was a hectic day at office, it never used to bother me. Everything changed in a couple of days. One phone call, couple of emails...then voila I was asked to report in Bangalore within a couple of days. It was kind of a shock to me. Not that I don't like Bangalore, (I even had turned down an offer to go to Cochin during my first year in Bangalore!) I was so used to my life in Cochin and I dreaded the transfer like anything.

The first time in Bangalore was kind of voluntary. I was very happy to be in Bangalore, may be because it was my first job, the climate and the spirit for adventure. The first stint in Bangalore was something memorable, the kind of stuff which can be made in to a movie. Well that's a different story altogether.

Going back to Bangalore was hard because I was so much in love with my home town. I felt like a child who was being sent away to a boarding school. Adding to that the new project was entirely new to me. But I had no other option.

And finally on April 7th I arrived in Bangalore to start my second stint in the IT haven. As expected the new project was a pretty tight one. So tight that it was very hard to adjust. I could call my old friends only after a month. It was by Grace of God that I could overcome all obstacles of the most difficult three to four months of my career. Slowly I limped back to my Normal life...

The second stint in Bangalore taught me many useful lessons in life :
- Keeping Faith in God in every kind of situation
- The art of bouncing back from where you fell
- Adjusting to Pressure cooker like situations
- Taking Negative feedback with a smile etc.

Now having completed six months in Bangalore, my dream is to go back to where I came from, back to my love (my home town :-)) who like me will be missing those cherished moments...

Money or your life!

A man was walking through a deserted street. Suddenly a robber pounced on him and said his usual punch line " Money or your life!!!" . The man smiled and said "My brother, at this moment both have no value to me!". The robber was not ready to believe. He pointed his gun to the man's head. The man silently pulled a slip from his pocket and showed the robber. The robber silently left the place. The colour of the slip was pink!

ബോയ്സ് ഇന്‍ ബാന്‍ഗ്ലൂര്‍ ഭാഗം I - Sarjapur road

ഒരുപാടു നാളുകള്‍ കാത്തിരുന്ന ശേഷം പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന ആ ഇമെയില്‍ വന്നു. ആകാംഷയോടെ തുറന്നു നോക്കി
Training : Bangalore
Posting : Bangalore
Reporting date : November 11th
എന്തോ ഒരു സന്തോഷം തോന്നി. എന്തായാലും പൂനെ, കൊല്‍ക്കത്ത എന്നിവിടെങ്ങളില്‍ പോസ്റ്റ് ചെയ്യപെടുന്നതിലും എന്ത് കൊണ്ടും നല്ലതാണല്ലോ ബാന്‍ഗ്ലൂര്‍. ആദ്യമായി കാശുണ്ടാക്കാന്‍ പോകുന്നു അതും ബാന്ഗ്ലൂരിലെ തിരക്കേടില്ലാത്ത ഒരു സോഫ്റ്റ്‌വെയര്‍ കമ്പനിയില്‍.
അങ്ങനെ നവംബര്‍ 11nu വേണ്ടിയുള്ള കാത്തിരിപ്പ്‌ തുടങ്ങി...

എന്‍റെ കോളേജില്‍ നിന്നു എനിക്ക് അധികമൊന്നും പരിചയമില്ലാത്ത jobin (പിന്നീട് വലിയ ധോസ്തുക്കള്‍ ആയി) എന്ന ഒരു കഥാപാത്രത്തിനും അതേ ദിവസം തന്നെ Reporting ഉണ്ടെന്ന് അറിയാന്‍ സാധിച്ചു. പക്ഷെ അവന്‍ ബസ്സ് ടിക്കറ്റ് നേരത്തെ ബുക്ക് ചെയ്തതിനാലും, കമ്പനി തരുന്ന 3rd a/c ടിക്കറ്റ് വെറുതെ കളയണ്ട എന്ന് ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ഛതിനാലും ഞങ്ങള്‍ വെവ്വേറെ വഴിക്ക് Bangalore എത്തി അവിടെ വച്ച് കാണാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു. jobin തല്ക്കാലം ചേട്ടന്‍റെ കൂടെയും ഞാന്‍ ഒരു ഫാമിലി ഫ്രെണ്ടിന്റെ വീട്ടിലും താമസിച്ചു വേറെ താമസ സൌകര്യം ഏര്‍പ്പാട് ചെയ്യാം എന്നും നിശ്ചയിച്ചു.
ജോബിനും unicornum (അവന്റെ ബൈക്ക് ) ഒന്‍പതാം തിയതിയും ഞാന്‍ ഒറ്റയ്ക്ക് പത്താം തിയതിയും Bangalore നഗരത്തില്‍ എത്തി ചേര്‍ന്നു. (Training പീരീഡ്‌ കഴിഞ്ഞു ഒരു പരീക്ഷ ഉണ്ടെന്നും അതില്‍ പൊട്ടിയാല്‍ പറഞ്ഞു വിടുമെന്നും ആരോ പറഞ്ഞു തന്നതിനാല്‍ പരീക്ഷ പാസ് ആയാല്‍ മാത്രം ബൈക്ക് കൊണ്ടു പോയാല്‍ മതി എന്ന് ഞാന്‍ നേരത്തെ തീര്നുമാനിച്ചതിനാല്‍ എന്‍റെ Pulsuvine വീട്ടില്‍ തന്നെ ആക്കിയിട്ടാണ് ഞാന്‍ പോയത്)

പത്താം തിയതി തന്നെ വീട് നോക്കാന്‍ ഇറങ്ങി. ബൈക്കില്‍ ചുറ്റി BTM first stagile പോഷ് വീടുകള്‍ എല്ലാം കണ്ടു വായ പൊളിച്ചു. For rent ബോര്‍ഡ് ഉണ്ടോ എന്ന് പ്രത്യേകം നോക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ മറന്നില്ല. കുറെ കറങ്ങിയിട്ടും വീടൊന്നും കിട്ടാതായപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ അടുത്ത പ്ലാനിലേക്ക് കടക്കാന്‍ പ്ലാനിട്ടു.

Reporting venue കണ്ടു പിടിക്കലായിരുന്നു ആ പ്ലാന്‍. Doddekanahalli, Sarjapur road. അത്രെയും മാത്രമെ അറിയുള്ളു. Sarjapur road ഞങ്ങള്‍ നേരത്തെ കണ്ടു പിടിച്ചിടുണ്ടായിരുന്നു. ജോബിന്‍ താമസിക്കുന്നതിനു അടുത്തായിരുന്നു Sarjapur road. അത് കൊണ്ടു ബുദ്ധിപൂര്‍വ്വം ബൈക്ക് ഹോസ്റ്റലില്‍ വച്ച് ഞങ്ങള്‍ നടന്നു പോകാം എന്ന് കരുതി Sarjapur റോഡിലൂടെ നടത്തം ആരന്ഭിച്ച്ചു. ആകെ ബാനെര്‍ജി റോഡും ശന്മുഗം റോഡും അങ്ങനെ അല്ലറ ചില്ലറ റോഡുകള്‍ മാത്രം അറിയുന്ന ഞങ്ങള്‍ക്കുണ്ടോ Sarjapur റോഡിന്റെ നീളത്തിനെ കുറിച്ചു വല്ല വിവരവും. കുറെ ദൂരം നടക്കുമ്പോഴും ഇപ്പോള്‍ എത്തുമായിരിക്കും എന്ന പ്രതീക്ഷ കൈവിടാതെ ഞങ്ങള്‍ ആവേശത്തോടെ വലിഞ്ഞു നടന്നു. അര മണിക്കുറോളം നടന്നപ്പോള്‍ ഇതു ശരിയാവില്ല എന്ന് ഒരു ഉള്‍വിളി കിട്ടി. ഒരു ഓടോറിക്ഷയെ കൈ കാണിച്ചു നിര്‍ത്തി ഞങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യത്തിലേക്കുള്ള കൂലി ചോദിച്ചു. ഫിഫ്ടീ റുപീസ്‌ ആകും എന്ന് റിക്ഷ ഡ്രൈവര്‍ പറഞ്ഞതും ജോബിന്‍ ചാടി കയറി. എനിക്ക് എന്തോ പന്തികേട്‌ തോന്നിയെന്കിലും ഞാനും കയറി. പതുക്കെ ജോബിനോട് ചോദിച്ചു "നീ എത്ര രുപെയെന്നാണ് കേട്ടത്?". പതിനന്ജല്ലേ.. ഒരു സംശയവുമില്ലാതെ ജോബിന്‍ പറഞ്ഞു. എടേ ഫിഫ്ടി എന്നാണു പറഞ്ഞതു അമ്പതു നോട്ട് പതിനഞ്ചു ! സൈഡില്‍ ഞാന്‍ ഉണ്ടായത് കൊണ്ടു ജോബിന്‍ പുറത്തോട്ടു ചാടിയില്ല. ഞങ്ങള്‍ റിക്ഷാ സവാരി അടുത്ത കവലയില്‍ അവസാനിപ്പിച്ചു ഫിഫ്റീന്‍ റുപീസ്‌ കോടുത്തു

ഇത്രയും എത്തിയ സ്ഥിതിക്ക് ഇനി സ്ഥലം കണ്ടു പിടിച്ചിട്ടേ അടങ്ങു എന്ന വാശി ഞങ്ങളെ പിടികൂടി. ആരോടെക്കെയോ തിരക്കിയപ്പോള്‍ അവിടേക്ക് ബസ്സ് ഉണ്ടെന്നും morris Gate എന്ന സ്റ്റോപ്പില്‍ ഇറങ്ങിയാല്‍ മതിയെന്നും അറിയാന്‍ സാധിച്ചു.

ഒന്നും നോക്കാതെ അടുത്ത ബസില്‍ കയറി രണ്ടു morris Gate എടുത്തു. സ്ഥലം എത്തിയതും ചാടിയിറങ്ങി. Vasco da gama കാപ്പാട് ബീച്ചില്‍ ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ അനുഭവിച്ച സന്തോഷം ഞങ്ങള്‍ നേരിട്ടനുഭവിഛു. കമ്പനി ലോഗോ മനം നിറയെ കണ്ടു സന്തോഷത്തോടെ ഞങ്ങള്‍ മടങ്ങി...

(പിന്നീട് യാഹൂ മാപ്സില്‍ എടുത്തു നോക്കിയപ്പോള്‍ Sarjapur റോഡിന്റെ നീളം കണ്ടു ഞെട്ടി...ഏകദേശം 25 കിലോമീറ്റര്‍ നീളം ഉണ്ട് ആ റോഡിനു. പിന്നെ വേറൊരു കാര്യം ഈ Reporting venue ഇലേക്ക് കമ്പനി ബസ്സ് 11th രാവിലെ കോരമന്ഗലയില്‍് നിന്നും ഉണ്ടായിരുന്നു ... ഞങ്ങളുടെ ഒരു കാര്യമേ...)

ചങ്ങാതി

വഴിയറിയാതെ ഞാന്‍ അലഞ്ഞിരുന്ന കാലത്തും
നിരത്തുകള്‍ ഞാന്‍ വാണിരുന്ന കാലത്തും..
എന്‍ ചാരെ രാവും പകലും കൂടെ വന്ന
അരുമയാം ചങ്ങാതി നീ ഇന്നെവിടെ?

ചിന്തകള്‍

ഒരു പണിയില്ലെങ്കില്‍ മനുഷ്യന്‍ എന്തു ചെയ്യും?

വെറുതെ ഇരുന്നു പണ്ടാരം അടങ്ങും..

പണിയെടുത്തു ചിന്താശേഷി മുരടിച്ചു പോയി

അല്ലെങ്കില്‍ ഇരുന്നു ചിന്തിക്കാമായിരുന്നു...